Niemiecki system partyjny
Niemcy są państwem demokracji parlamentarnej, w którym partie polityczne odgrywają najważniejszą rolę w systemie politycznym. Aby dane ugrupowanie mogło być reprezentowane w Bundestagu, konieczne jest osiągniecie 5% progu wyborczego. Do najważniejszych partii politycznych należą w Niemczech: CDU/CSU, SPD, FDP oraz Zieloni.
Niemiecka chadecja
CDU (Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna). Partia ta powstała formalnie po 1945 roku, mimo że jej korzenie sięgają II połowy XIX wieku. Założona przez polityków byłej Partii Centrum sprawowała władzę przez pierwsze 24 lata po zakończeniu II wojny światowej. Pierwszym przywódcą i kanclerzem z tego ugrupowania był Konrad Adenauer. Równie ważnym politykiem CDU był Helmut Kohl, który sprawował urząd kanclerza w latach 1982-1998.. Program CDU jest konserwatywny w kwestiach społecznych oraz socliberalny jeśli chodzi o gospodarkę. Partia odwołuje się do wartości chrześcijańskich w życiu człowieka. CDU na szczeblu federalnym tworzy koalicje z CSU. Oba ugrupowania określa się wtedy jako „Unię”.
CSU (Unia Chrześcijańsko-Społeczna). Powstała w 1946 roku jako następczyni Bawarskiej Unii Ludowej. Statutowo CSU działa tylko na obszarze Bawarii, gdzie na mocy umowy CDU nie posiada swoich struktur partyjnych i nie stanowi w ten sposób politycznej konkurencji w tym landzie. CSU jest partią, która odwołuje się do wartości chrześcijańskich w swoim programie. W kwestiach społeczno-obyczajowych jest ugrupowaniem konserwatywnym i często bardziej radykalnym od bliźniaczej CDU.
Socjaldemokraci z SPD
SPD (Socjaldemokratyczna Partia Niemiec). Powstała w II połowie XIX wieku jako ugrupowanie nawiązujące do poglądów marksistowskich. Program partii ewoluował, a jego nazwa zmieniała się wielokrotnie. Po delegalizacji przez nazistów w latach 30-tych członkowie ugrupowania trafili do obozów koncentracyjnych lub wyemigrowali do państw koalicji antyhitlerowskiej. Reaktywowana SPD po II wojnie światowej działała we wszystkich czterech strefach okupacyjnych. W strefie radzieckiej połączyła się z komunistami tworząc SED. W RFN tworzyła opozycję programową wobec CDU/CSU. W końcu lat pięćdziesiątych SPD odrzuciła jednoznacznie postulaty marksistowskie przekształciła się w nowoczesną partię socjaldemokratyczną o szerokiej bazie społecznej. Parta za czasów tzw. „wielkiej koalicji” oraz podczas rządów z FDP (kanclerzami byli politycy SPD W. Brandt oraz H. - 1969-1982 Schmidt) przeformułowała swoją politykę zagraniczną doprowadzając do normalizacji oraz nawiązania stosunków politycznych z państwami bloku wschodniego. SPD do władzy wróciła dopiero w 1998 roku, gdy utworzyła rząd koalicyjny z Zielonymi pod kierownictwem kanclerza Gerharda Schrödera. Obecnie partia prezentuje program liberalny w kwestiach społeczno-obyczajowych oraz socliberalny odnośnie gospodarki.
Liberałowie - FPD
FDP (Wolna Partia Demokratyczna). FDP powstała w 1948 roku i jest najbardziej liberalnym ugrupowaniem parlamentarnym w Niemczech. FDP wielokrotnie była partią koalicyjną, zarówno dla SPD jak i CDU. Program tej partii ukierunkowany jest na wcielenie w życie gospodarcze założeń liberalnych. Celami jest tworzenie nowych miejsc pracy oraz polepszenie klimatu inwestycyjnego. Środkami dla ich osiągnięcia ma być deregulacja gospodarki, zmniejszenie biurokracji oraz przeprowadzenie prywatyzacji gospodarki.
Partia Zielonych - Bündnis90/Die Grünen
Zieloni (Związek 90/Zieloni). Partia Zielonych powstała w 1980 roku jako pokłosie ruchów społecznych oraz ekologicznych. Związek 90 to z kolei ruch społeczny utworzony w 1989 roku w byłej NRD, walczący o prawa człowieka. Po zjednoczeniu Niemiec oba ruchu połączyły się tworząc właśnie Związek 90/Zieloni. Program tego sojuszu kładzie nacisk na ekologiczne konsekwencje działań człowieka, stanowi postulat efektywniejszego wykorzystania surowców naturalnych oraz stworzenie nowego - ekologicznego społeczeństwa. Związek 90/Zieloni są naturalnymi koalicjantami SPD, z którymi współrządzili w latach 1998-2005.