Obalenie muru i zjednoczenie Niemiec
Odwilż w drugiej połowie lat 80-tych, związana z pierestrojka Michaiła Gorbaczowa, pobudziła dążenia niepodległościowe i demokratyczne w Polsce oraz reszcie krajów bloku wschodniego. Sami obywatele NRD dowodzili konieczności zmian głosując „nogami”. Restrykcje w ruchu granicznym powodowały, że do RFN można było wyemigrować tylko przez Polskę czy Węgry.
Jesień Ludów - obalenie muru berlińskiego
Jesień Ludów, czyli wyzwalanie się krajów Europy Środkowo-Wschodniej spod sowieckiego jarzma, wywarła również wpływ na wydarzenia w samej NRD. Masowe demonstracje poniedziałkowe na berlińskim Alexanderpaltz odbywały się w duchu hasła „Wir sind ein Volk!” (Jesteśmy jednym narodem) i skierowane były przeciwko reżimowi Honeckera. W końcu doprowadziły do jego ustąpienia ze stanowiska w październiku 1989 roku. Na stanowisku głowy państwa zastąpił go Egon Krenz a premierem został Hans Modrow. Dnia 9 listopada 1989 zniesiono ograniczenia graniczne w podróżowaniu do RFN. W nocy natomiast ludność Berlina przystąpiła do demontażu muru berlińskiego - symbolu podziału Niemiec.
Proces zjednoczenia Niemiec
Jeszcze w listopadzie kanclerz RFN Helmut Kohl ogłosił plan zjednoczenia Niemiec. W lipcu 1990 oba państwa połączyły się unią walutową. Kwestie granic oraz międzynarodowy aspekt zjednoczenia były przedmiotem konferencji „2 plus 4” (NRD i RFN oraz mocarstwa: USA, Wlk. Brytania, Francja i ZSRR), która miała miejsce w Moskwie 12 września 1990. Konferencja potwierdziła po raz kolejny odrębność państwową Niemiec i Austrii. Dnia 20 października 1990 roku parlamenty NRD i RFN przyjęły traktat zjednoczeniowy. W myśl traktatu pięć landów wschodnioniemieckich (Brandenburgia, Meklemburgia, Pomorze Przednie, Saksonia, Saksonia-Anhalt oraz Turyngia) przystąpi do RFN. Stolicą połączonych Niemiec będzie zjednoczony Berlin. Połączenie obu państw stało się faktem 3 października 1990. Ten dzień uznawany jest za oficjalną datę zjednoczenia i nazywany jest Dniem Jedności Narodowej.